Johan Harstad skriv godt og skaper ein lyst til å lese meir, men bodskapen er vanskeleg å plukke ut frå teksten. Vis det noko kan tenkjast å vere bodskapen kan det vere; ”du veit ikkje kva du har før du mister det.”
Eks. Mia sitter på månebasen for seg sjølv etter at straumen er borte. Ho tenkjer på dei der heime som ho ikkje får sjå igjen. Ho tenkjer på venene sine frå ekspedisjonen som er mest sannsynleg daude. Har gjeve opp.
Når det gjeld tema kan det være fleire en eitt av dei. Du kan sjå på det som "løgn og bedrag" sidan hemmeleg stempla informasjon vert heldt tilbake, eller du kan sjå på det som "himmel og helvete" sidan Harestad kommer med ein teori om at månen er definisjonen på hellvete, mens på jorda er alt vel og er bokstavelig talt himmel på jord.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar